Ανάπηρος Έλληνας στρατιώτης κάνει πεζός τον γύρο του κόσμου!

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Ονομαζόταν Σπύρος Γιαννακόπουλος, ήταν γεννημένος το 1899, καταγόταν από την Καρύταινα, συμμετείχε ως εθελοντής στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και στη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου τραυματίστηκε. Μεταφέρθηκε στη Σμύρνη και έχασε το ένα πόδι του. Λάτρης των περιηγήσεων και απογοητευμένος προφανώς από τη στάση της Πολιτείας απέναντι στους αναπήρους, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να κάνει το γύρο του κόσμου με το ένα πόδι και τις πατερίτσες του!

Ξεκίνησε από την Αθήνα στις 9 Δεκεμβρίου 1930 και με τα δεκανίκια του διέσχισε την Ελλάδα, τη Νοτιοσλαβία (Σκόπια), τη Ρουμανία και πέρασε διαδοχικά από Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Αυστρία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο για να καταλήξει στη Γαλλία. Πραγματοποιούσε διαλέξεις στις ελληνικές παροικίες, μέσον το οποίο προφανώς του διασφάλιζε και τα έξοδα για το μακρύ ταξίδι του.

Από τη Γαλλία πέρασε στην Αίγυπτο, διέσχισε –πεζός πάντοτε- την κάτω και άνω χώρα του Νείλου, το Σουδάν, την Αιθιοπία, την Ταγκανίκα και τη Βόρειο Ροδεσία για να συνεχίσει την πορεία του κατευθυνόμενος στη Νότιο Αφρική. Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα Δεκεμβρίου 1932, όταν ο Γιαννακόπουλος βρίσκεται στη Νότια Ροδεσία (Ζιμπάμπουε) και γίνεται θέμα των αγγλικών εφημερίδων της αφρικανικής αποικίας. Σύμφωνα με τις διηγήσεις του, ο ίδιος και τρεις ιθαγενείς που τον συνόδευαν στην Αφρική υποχρεώθηκαν ακόμη και άγρια ζώα να σκοτώσουν για να επιβιώσουν.

Επέστρεψε στην Αθήνα με ατμόπλοιο από το Κέιπ Τάουν, τρία χρόνια μετά την αναχώρησή του, στα τέλη Αυγούστου 1933. Δεν ξέρουμε εάν ο Σπ. Γιαννακόπουλος κατόρθωσε αργότερα να εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο που ήταν να συνεχίσει τις περιηγήσεις του. Αλλά, τα χάλκινα αναμνηστικά σήματα, το «βιβλίον πορείας» που τηρούσε, οι σφραγίδες τις οποίες συγκέντρωνε από τα μέρη όπου περνούσε και τα δέρματα λεόντων και λεοπαρδάλεων τα οποία υπερήφανα επιδείκνυε στους δημοσιογράφους έμειναν να θυμίζουν την αγωνιστικότητα του Έλληνα.