Βενιζέλος και υπουργικό συμβούλιο κλινήρεις λόγω γρίπης

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Με κλείσιμο σχολείων, θεάτρων, κινηματογράφων και επαγρύπνηση των υγειονομικών υπηρεσιών αντιμετώπιζαν οι επίσημες αρχές τις επιδημίες γρίπης από τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Εξαιρετική όμως ήταν η κατάσταση που δημιουργήθηκε πριν από ογδόντα χρόνια, το 1931, όταν η γρίπη «χτύπησε» τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο και σχεδόν το μισό Υπουργικό Συμβούλιο! Η εμφάνισή της από τα μέσα Ιανουαρίου είχε σημάνει συναγερμό στις υπηρεσίες, οι οποίες τηρούσαν και δημοσίευαν στατιστικά στοιχεία.

Στα τέλη Ιανουαρίου 1931 όμως, η κατάσταση έφθασε στο απροχώρητο, ιδιαίτερα όταν διαπιστώθηκε ότι η γρίπη -για μία ακόμη φορά- χτύπησε και τον 67χρονο πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Η έντονη ανησυχία των γιατρών οφειλόταν στο γεγονός ότι για πολλοστή φορά προσβαλλόταν από τον ιό της γρίπης, ο οποίος τον ταλαιπωρούσε σχεδόν κάθε χρόνο από το 1925 και μετά. Και τελικά ήταν μία από τις αιτίες που έφυγε από τη ζωή το 1936.

Εν πάση περιπτώσει, το 1931, τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα, αφού έπεφταν στο κρεβάτι ο ένας μετά τον άλλον και οι υπουργοί της κυβέρνησης Βενιζέλου.Πρώτος έπεσε στο κρεβάτι ο Πρόεδρος της Βουλής Θ. Σοφούλης, ακολούθησανοι υπουργοί Συγκοινωνιών Δ. Δίγκας, Εσωτερικών Β.Καραπαναγιώτης, Ναυτικών Π. Αργυρόπουλος, μερικοί υφυπουργοί και ακόμη περισσότεροι βουλευτές. Αναπόφευκτα αποφασίσθηκε ολιγοήμερη διακοπή των εργασιών των νομοθετικών σωμάτων και απαγορεύτηκε στους κοινοβουλευτικούς να επισκέπτονται ο ένας τον άλλον. Ακόμη περισσότερο απαγορεύτηκε σε όλους να επισκέπτονται τον πρωθυπουργό.

Εκείνη τη χρονιά περισσότερο επλήγησαν η Αθήνα και ο Πειραιάς. Δεν επιτρεπόταν ο συνωστισμός στα τροχιοδρομικά οχήματα και τα καφενεία, οι ιδιοκτήτες των οποίων υποχρεώθηκαν να απολυμαίνουν τα καταστήματά τους δύο και τρεις φορές την ημέρα. Το βάρος για την αντιμετώπιση της επιδημίας ανέλαβαν ο υπουργός Υγιεινής Παππάς και ο υπουργός Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου, οι οποίοι στο τέλος ασθένησαν και οι ίδιοι, «ευτυχώς ελαφρώς».