Η πρώτη μεγάλη κινητοποίηση των οδηγών Ταξί

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Η πρώτη μεγάλη κινητοποίηση των ταξιτζήδων στην 90χρονη περίπου ιστορία τους έγινε το 1934, όταν η απεργία τους κατέληξε σε αιματηρές συμπλοκές με την αστυνομία. Τότε απεργούσαν πανελλαδικά όλοι οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές –λεωφορειατζήδες, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες. Κύρια αιτήματά τους ήταν το υψηλό κόστος της βενζίνης και η επαχθής φορολογία που επιβαλλόταν στους αυτοκινητιστές. Η Κυβέρνηση προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κατάσταση επιστρατεύοντας στρατιωτικά αυτοκίνητα, τα οποία όμως ήταν ελάχιστα για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες. Οι συγκοινωνίες διακόπηκαν σε όλη την Ελλάδα, ενώ δεν έλειψαν οι απεργοσπάστες.

Οι τελευταίοι έδωσαν και το έναυσμα για το ξέσπασμα επεισοδίων στο κέντρο των Αθηνών. Απεργοί λιθοβολούσαν τα ελάχιστα ταξί που προσπάθησαν να κυκλοφορήσουν σπάζοντας τα τζάμια τους. Συγκρότησαν και διαδήλωση με προορισμό τη Βουλή, όπου σκόπευαν να αναρτήσουν μαύρες σημαίες. Αλλά στην αρχή της Πανεπιστημίου βρέθηκαν αντιμέτωποι με αστυνομικά όργανα. Ακολούθησε συμπλοκή κατά την οποία ρίχτηκαν και πολλοί πυροβολισμοί στον αέρα εκ μέρους της Αστυνομίας. Στο κέντρο της Αθήνας επικράτησε πανζουρλισμός και λόγω του πανικού κυκλοφόρησαν διαδόσεις για πολλούς νεκρούς και τραυματίες.

Στην πραγματικότητα ορισμένοι από τους απεργούς απέκτησαν αρκετούς μώλωπες, ενώ περισσότεροι από 150 απεργοί κατέληξαν σε διάφορα κρατητήρια. Αλλά το επεισόδια συνεχίσθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, όταν απεργοί ταξιτζήδες προσπάθησαν πάλι να προσεγγίσουν την Βουλή. Εκεί τους περίμενε πάλι η Αστυνομία, η οποία τους επιτέθηκε με κλομπ. Εκείνοι αντεπιτέθηκαν με καρέκλες από το καφενείο του Ζαχαράτου και η «μάχη» έληξε με έναν 28χρονο οδηγό τραυματία από πυροβολισμό και δεκάδες από χτυπήματα.

Πάντως, εκείνες οι απεργιακές κινητοποιήσεις των αυτοκινητιστών συνεχίσθηκαν με μεγάλη ένταση, ενώ σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στον Πειραιά, στου Ρέντη και στη Θεσσαλονίκη. Στον απεργιακό χορό του 1934 μπήκαν και οι τροχιοδρομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι αποτελούσαν τον φόβο και τρόμο των κυβερνήσεων για τη σκληρότητα των αγώνων τους.