Καθεστωτική προπολεμική συγκέντρωση στο Σύνταγμα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Ολοκληρώνοντας τις σύντομες αναφορές μας στα μεγάλα γεγονότα που γνώρισε η πλατεία Συντάγματος πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να καταγράψουμε και την πολυπληθέστερη συγκέντρωση, η οποία έγινε
τον Οκτώβριο 1936. Η δικτατορία Μεταξά βρισκόταν στους πρώτους μήνες ζωής της και ακολουθούσε ένα εντυπωσιακό προπαγανδιστικό πρόγραμμα, το οποίο αφενός επιδίωκε την καθιέρωση του καθεστώτος και αφετέρου
αποσκοπούσε στην ανύψωση του ηθικού του ελληνικού λαού.

Η διαφορά με τις υπόλοιπες συγκεντρώσεις ήταν ότι αυτή οργανώθηκε από το καθεστώς και υπό την επίβλεψη και κινητοποίηση των επίσημων αρχών του κράτους. Στα χρονικά των λαϊκών κινητοποιήσεων ίσως να ήταν εκείνη που παρουσίασε πλήρη οργάνωση και τάξη, με τη συμμετοχή του συνόλου των συλλόγων και οργανώσεων καθώς και αντιπροσωπειών σχεδόν απ’ όλη την Ελλάδα. Τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, αφού προηγήθηκαν προσυγκεντρώσεις σε περισσότερα από 140 σημεία, κυρίως δε στις κεντρικές πλατείες της πόλης. Το σύνολο των αστυνομικών δυνάμεων συμμετείχε στην οργάνωση, καλογραμμένα ξύλινα πλακάτ είχαν αναρτηθεί σε όλα τα κεντρικά σημεία, ενώ η πόλη είχε διακοσμηθεί πανηγυρικά.

Ο κόσμος, έπειτα από παρότρυνση δασκάλων που είχαν διασκορπιστεί ανάμεσά του και υπό τους ήχους των δημοτικών μουσικών σχημάτων, έψαλε του «Αητού ο γιος και άλλα θούρια». Δύο ήταν οι κύριοι στόχοι του Ιωάννη
Μεταξά, ο οποίος μίλησε στους συγκεντρωμένους. Οι «κομμουνιστές» και οι «κομματάρχες», τους οποίους ευθύς εξαρχής καθόρισε ως κύριους αντιπάλους του καθεστώτος του.

Για την οργάνωση εκείνης της μεγαλύτερης προπολεμικής συγκέντρωσης, εργάστηκαν περισσότεροι από τέσσερις χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, ξοδεύτηκαν μεγάλα ποσά που εξασφαλίστηκαν από «χορηγίες» βιομηχάνων, χρησιμοποιήθηκε –για πρώτη φορά– η τεχνολογία στα ζητήματα ήχου και φωτισμού, ενώ επίσης για πρώτη φορά τοποθετήθηκαν μεγάφωνα και στους γύρω μεγάλους δρόμους ώστε να μεταδίδεται η ομιλία.