Λαχειοπώλες κατεβαίνουν σε απεργία τον Μάιο του 1932
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.
Μία από τις πλέον περίεργες απεργίες εκδηλώθηκε στις 4 Μαϊου 1932, αφού δεν προσήλθαν να παραλάβουν λαχεία προς πώληση οι λαχειοπώλες Αθηνών και Πειραιώς! Οι περίπου 150-200 λαχειοπώλες αγόραζαν τα λαχεία από ορισμένους «επιτηδείους» που διέθεταν χρήματα και αγόραζαν μεγάλες ποσότητες. Εθιμικά είχε δοθεί στους λαχειοπώλες η δυνατότητα να επιστρέφουν τις ποσότητες που είχαν περισσέψει ακόμη και λίγες ώρες πριν από την κλήρωση, αφού οι πωλήσεις ήταν αυξημένες ιδιαίτερα την τελευταία ημέρα. Ωστόσο, αυτό δεν βόλευε τους «επιτηδείους», οι οποίοι κατόρθωσαν να επιβάλουν υποχρεωτική επιστροφή των υπολοίπων τουλάχιστον 24 ώρες από την κλήρωση.
Έτσι, στην κλήρωση της 3ης Μαϊου 1932 δεν δόθηκε η καθιερωμένη δυνατότητα στους λαχειοπώλες να επιστρέψουν το εμπόρευμα που είχε περισσέψει. Εκείνοι δε, προκειμένου να μη χρεωθούν με απίστευτα μεγάλα ποσά, αναγκάστηκαν να πουλήσουν λαχεία την τελευταία ημέρα, ακόμη και κάτω από την τιμή τους! Έτσι, λαχεία αξίας 25 δραχμών πουλήθηκαν είκοσι δραχμές και άλλα των δεκαπέντε διατέθηκαν με δέκα δραχμές. Όταν κοινοποιήθηκε το θέμα η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε υπέρ των συμπαθών βιοπαλαιστών του δρόμου, γράφτηκαν άπειρα κείμενα συμπαράστασης, ενώ δημοσιεύθηκαν ακόμη και έμμετρα στον περιοδικό Τύπο.
Οι δε λαχειοπώλες συγκεντρώθηκαν και οργάνωσαν την αντίδρασή τους, αποφασισμένοι να μην πουλήσουν λαχεία εάν δεν αποδεχόταν η Εταιρεία των Λαχείων τα αιτήματά τους. Δεν προσήλθαν λοιπόν να παραλάβουν λαχεία και τριγυρνούσαν στους δρόμους κρατώντας –ως ένδειξη διαμαρτυρίας– σκούπες ανάποδα, αντί για τα καθιερωμένα κοντάρια τους. Ο προβληματισμός που προκάλεσαν στους υπευθύνους ήταν έντονος, ενώ αναβλήθηκε η κλήρωση του λαχείου για μία εβδομάδα. Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να συζητήσουν με τους λαχειοπώλες και να αποδεχθούν τα περισσότερα από τα αιτήματα που περιλάμβανε το υπόμνημά τους. Ανάμεσα στα
άλλα οι λαχειοπώλες πέτυχαν και την αύξηση του ποσοστού του κέρδους τους.