ΟΙ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΤΟΥ

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι δυσεύρετες αυτόνομες λαϊκές εκδόσεις του Παναγιώτη Θεοδοσίου. Πρόκειται για δεκαεξασέλιδα ή οκτασέλιδα διαφόρων μεγεθών, τα οποία προκαταλαμβάνουν τον αναγνώστη με τους τίτλους τους: «Ο Μιλόρδος με το Ορθό Κολάρο και η Κυρά Μοδίστρα με το Ρουί-Βλας Καπέλλο, Κωμωδία Μονόπρακτος μετ’ Ασμάτων» (1888), «Πάπα Σκληρός κι’ η Καλομοίρα ή τα Απόκρυφα του Κλήρου, Κωμωδία Μονόπρακτος Αστειοτάτη» (1888), «Η τρέλλα της αυτοχειρίας – Το τέρτσο – τίρο!!!» (1888), «Τα Κακουργήματα των Γυναικών ή ο γάμος της Τρελλοκατερίνας, Κωμωδία Μονόπρακτος Αστειοτάτη» (1898), «Το Θαύμα της Ευαγγελιστρίας» (1915).

Το γεγονός ότι πρόκειται για μονόπρακτες κωμωδίες μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν από εκείνες που παρήγαγε με ευκολία και ανέβαζε στις παραστάσεις του ο Π. Θεοδοσίου, όταν είχε τον δικό του θίασο. Συνέχισε, δε, να παράγει τέτοιου είδους μονόπρακτες κωμωδίες, τις οποίες παρουσίαζε από το ύψος του κάρρου του, στις γειτονιές και τους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες των Αθηνών, αλλά και στις ατελείωτες αποκριάτικες παραστάσεις του, για τις οποίες θα αναφερθούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Ίσως, να εξέδιδε τα φυλλάδια αυτά τις περιόδους που δεν εξέδιδε τον «Μικρό Ρωμηό».

Σε αυτά βρίσκουμε και διαλόγους που αποδίδουν αυτό που οι κριτικοί της εποχής αποκαλούσαν «άσκοπα ξυλοκοπήματα», όπου ακούγονταν πιπεράτες παρλάτες χωρίς κανένα νόημα και οι οποίες αποσκοπούσαν στη διασκέδαση του κοινού της γειτονιάς. Δηλαδή, ικανοποιούσαν το κοινό λαϊκό αίσθημα και καθιστούσαν αγαπητούς τους πρωταγωνιστές.

Συνδρομητές

Από τις πλέον ενδιαφέρουσες ίσως πληροφορίες που αντλούνται από τις εκδόσεις που προαναφέρθηκαν είναι και οι κατάλογοι των συνδρομητών, στους οποίους κάποιοι προεγγράφονταν, άλλοι δε προπλήρωναν για να αποκτήσουν τα λαϊκά φυλλάδια που εξέδιδε ο Π. Θεοδοσίου. Βουλευτές, δήμαρχοι, θεατρώνες, λογοτέχνες, τραπεζίτες, έμποροι, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, καφεπώλες, αρχιτέκτονες, ακόμη και ένας Καθηγητής Πανεπιστημίου, αλλά και ένας δικαστής αναδεικνύουν τον περίγυρο που στήριζε τις δραστηριότητές του. Κινούμενος απ’ άκρου εις άκρον, σε όλη την πόλη, ο Π. Θεοδοσίου φαίνεται πως προσέγγιζε όλες τις
κοινωνικές τάξεις.

Εννοείται ότι στους συνδρομητές περιλαμβάνονταν και καφετζήδες, καθώς τα καφενεία αποτελούσαν παραδοσιακά στέκια διακίνησης πληροφοριών, ιδεών και απόψεων εκείνη την εποχή.