Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Ο Παναγιώτης Θεοδοσίου καταγόταν από την προεπαναστατική οικογένεια Θεοδοσίου των Αθηνών. Ο πατέρας του Νικόλαος Θεοδοσίου (1819-1879), γεννημένος στην περιοχή του Ψυρρή, ήταν από τους συμπαθέστερους τύπους της Αθήνας και είχε κληρονομήσει το πανδοχείο του πατέρα του, Παναγιώτη. Ήταν ένας από τους μυστακοφόρους και φουστανελοφόρους των Αθηνών, με ιδιαίτερη αγάπη στη ρετσίνα. Φαίνεται, επίσης, πως ήταν ιδιαιτέρως κομματικοποιημένος και γύρω στα 1840 εμφανίζεται στις δημοτικές εκλογές να υποστηρίζει την πλευρά του Ιωάννη Μακρυγιάννη.

Η μητέρα του Ζωή (1840-1902) ήταν από τις λίγες πτυχιούχες μαίες της εποχής. Ο Παναγιώτης γεννήθηκε το 1863. Ενεγράφη στο Πολυτεχνείο Αθηνών, χωρίς  όμως ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ασχολήθηκε -μάλλον χωρίς επιτυχία- με το θέατρο. Αρχικά ως ηθοποιός και αργότερα σχηματίζοντας  θιάσους (μπουλούκια), έγραφε και παρουσίαζε δικές του ηθογραφίες, κωμωδίες και μονόπρακτα. Θέματα που απασχολούσαν τις κωμωδίες και τη σάτιρά του ήταν οι έντονες κοινωνικές αδικίες της εποχής, η πολιτική κατάσταση, καθώς και τα γεγονότα που συντάραζαν τις γειτονιές (έρωτες, συζυγικοί καβγάδες κ.λπ.). Παρά τις κομματικές επιλογές, τα έντονα θρησκευτικά του αισθήματα και τις φιλοβασιλικές ιδέες του, δεν διστάζει να σατιρίσει -σε υπερβολικό βαθμό- την Εκκλησία, το Κράτος, ακόμη και το Παλάτι.

Υιοθέτησε τον μποέμικο τρόπο ζωής που διαμορφωνόταν στα στενοσόκακα και τα υπόγεια καπηλειά του Ψυρρή. Η ζωή του ανέμελη και με θυελλώδεις έρωτες. Δικαιολογημένα ο Βλάσης Γαβριηλίδης έγραψε ότι ήταν «λαϊκός τύπος, ευτυχισμένος και “αμεριμναμέριμνος”»!

O θάνατoς του Θεοδοσίου υπήρξε το ίδιο αινιγματικός και γεμάτος πικρή σάτιρα όσο και η ζωή του. Με την υγεία του βαριά κλονισμένη από την εξορία σε νησί των Σποράδων, λόγω των αντιβενιζελικών του φρονημάτων και της εμπλοκής του στη δίνη των συγκρούσεων του Εθνικού Διχασμού (1915-1917). Ο Θεοδοσίου θα αφήσει την τελευταία του πνοή χτυπημένος από φυματίωση στο σπίτι του, στην οδό Θεσσαλονίκης 5, στις 24 Ιουλίου 1917.