Ο Νεοζηλανδός φιλέλληνας Ουίλιαμ Πέμπερ Ριβς

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Ο Φιλελληνισμός είναι φαινόμενο που τροφοδοτήθηκε από το δίκαιο και την ιστορικότητα της χώρας μας και τη μακρά εκείνη σειρά των αξιών και των έργων των αρχαίων αλλά και νεότερων Ελλήνων του πνεύματος και του αγώνα για την ελευθερία. Σπουδαία έργα για το φαινόμενο αυτό έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα, αλλά υπάρχουν ακόμη φιλέλληνες που δεν έχουν αναγνωριστεί ανάλογα με το μέγεθος της προσφοράς τους. Πρωτεύουσα θέση μεταξύ τους κατέχει ο Νεοζηλανδός πολιτικός, ιστορικός, ποιητής και κοινωνικός μεταρρυθμιστής Ουίλιαμ Πέμπερ Ριβς (1857- 1932).

Συνέδεσε το όνομά του με την Αγγλοελληνική Ένωση (Anglo-Hellenic League), Οργανισμού που ιδρύθηκε το 1913 με σκοπό την υποστήριξη και την κατανόηση των σχέσεων των δύο χωρών. Ο οργανισμός αυτός συνεχίζει την εξαιρετική λειτουργία του έως τις ημέρες μας. Γιος δημοσιογράφου και πολιτικού που μετανάστευσε στο Καντέρμπουρι, ο Ριβς διέγραψε μοναδική πορεία στα γράμματα και στην πολιτική. Δημοσιογράφος και εκδότης έγκριτων περιοδικών, εκλέχθηκε επανειλημμένα βουλευτής και υπουργός, διετέλεσε διευθυντής του London School of Economics και υπήρξε φίλος μακράς σειράς διανοουμένων, όπως οι Μπέρναρντ Σο, Χ. Τζ. Γουέλς, Βεατρίκη Γουέμπ κ.ά.

Ο Ριβς και εξέχοντα μέλη της ελληνικής κοινότητας του Λονδίνου δραστηριοποιήθηκαν σε περίοδο έντονων διπλωματικών επαφών και ενόσω η Ελλάδα αγωνιζόταν να προσαρτήσει τις περιοχές που βρίσκονταν ακόμη κάτω από οθωμανικό ζυγό. Προσπαθούσαν να ακυρώσουν την προπαγάνδα του πανίσχυρου «Οθωμανικού Κομιτάτου», που δρούσε στο Λονδίνο με χρήματα της Μεγάλης Πύλης. Μια άγνωστη μέχρι σήμερα επίσκεψή του στην Αθήνα (Ιανουάριος 1914) και η δημιουργία Παραρτήματος της Αγγλοελληνικής Ένωσης στην Ελληνική πρωτεύουσα στήριξαν τα δίκαια του Ελληνισμού και ανασκεύασαν όσα γράφονταν ή λέγονταν κατά της χώρας μας. Επίσης, προβλήθηκαν οι πρόοδοι της χώρας στην Ευρώπη και δημιουργήθηκε νέο φιλελληνικό κίνημα με εξαιρετικά αποτελέσματα.