Πόλεμος για τον ειρηνοδίκη που τόλμησε να παίξει ποδόσφαιρο
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Έκπληκτος ο νομικός κόσμος της χώρας παρακολουθούσε να εξελίσσεται μέγας ενδοδικαστικός πόλεμος, όχι για την αναρρίχηση δικαστών σε ανώτερα αξιώματα αλλά για ένα παντελονάκι ποδοσφαίρου! Η υπόθεση ξεκίνησε όταν ένας εν ενεργεία Εισαγγελέας συνέταξε έκθεση με την οποία, ούτε λίγο – ούτε πολύ, ζητούσε την «κεφαλή επί πίνακι» ενός Ειρηνοδίκη, ο οποίος είχε τολμήσει να παίξει ποδόσφαιρο φορώντας στολή ποδοσφαιριστή. Η έκθεσή του, ιδιαίτερα
αυστηρή και με εξαιρετικά οξείς χαρακτηρισμούς ανέφερε ότι ο Ειρηνοδίκης «έχει υποχρέωσιν κοσμιωτέρας εμφανίσεως» και πως με τα καμώματά του να κλωτσά ένα τόπι «ερρύπανε την δικαστικήν αξιοπρέπειαν»! Το θέμα δεν περιορίσθηκε στους δικαστικούς κύκλους, αλλά κατέλαβε τη θέση του στις στήλες των εφημερίδων, οι οποίες πριν ογδόντα χρόνια, τον Μάρτιο 1931, βρήκαν θέμα συζήτησης. Και όλοι επιθυμούσαν να πληροφορηθούν το όνομα του Ειρηνοδίκη.
Ο αυστηρός Εισαγγελέας δεν άφησε το θέμα να περάσει απαρατήρητο, αλλά διαπίστωσε πως ο Ειρηνοδίκης δεν εννοούσε να αφήσει το αγαπημένο άθλημα και εμφανίσθηκε εκ νέου ενδεδυμένος απρεπώς. Επανήλθε λοιπόν, με νέα έκθεσή του. Ευτυχώς… αστόχησαν οι κεραυνοβόλες βολές του και ο φτωχός Ειρηνοδίκης σώθηκε. Τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου δεν είχαν την ίδια γνώμη με τον Εισαγγελέα ούτε την αντίληψη «περί ρυπάνσεως της δικαστικής αξιοπρεπείας» δια του αθλητισμού. Απάλλαξαν λοιπόν τον «κατηγορούμενο» και δεν γνωρίζουμε αν του επέτρεψαν να συνεχίσει τις αθλητικές δραστηριότητές του.
Αλλά όπως συμβαίνει στην χώρα μας, οι συζητήσεις συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση, στα καφενεία. Το μείζον ερώτημα ήταν αν συνάδει προς την δικαστική αξιοπρέπεια το κοντό παντελονάκι του αθλητού, ή οι δικαστές πρέπει να
αθλούνται, διότι νους υγιής εν σώματι υγιεί, αλλά φορώντας τη δικαστική τήβεννο… Και όπως έγραφαν οι σχολιαστές των εφημερίδων η τήβεννος «θα τους διευκόλυνε ιδιαιτέρως να επιτυγχάνουν εις το σούτ»…