Τα εγχειρίδια ομορφιάς και το πρώτο μηχάνημα «προς εξάλειψιν των ρυτίδων»

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Περί καλλονής ο λόγος! Στην Ελλάδα του 1906, τη χώρα των κάρων, της φτώχειας και του εργατόκοσμου, δεν έλειπε η αστική τάξη, η οποία εξέφραζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον καλλωπισμό. Σύμφωνα με διαφημιστικές καταχωρίσεις της εποχής «…τα αρώματα, τα μύρα, οι σάπωνες, τα κοσμητικά οι βαφές της κόμης, τα γάντια, τα τούλια, τα κτένια, τα γαλακτώματα και αι πούδραι…» ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Προϊόντα «δι’ όλους, διά πάσαν οικογένειαν», αλλά κυρίως «διά πάσαν γυναίκα» ανέφερε η Εφημερίς της Υγείας. Προϊόντα από τη Γαλλία, την Αγγλία, και τη Γερμανία κοσμούσαν τα ράφια των καταστημάτων της οδού Ερμού και μερικών παρόδων της στο Σύνταγμα, με σκοπό την «ιδανικήν καλλονήν».

Φυσικά η προσπάθεια για τον καλλωπισμό και την ομορφιά δεν απαιτούσε μόνο πούδρες και σάπωνες, αλλά και περίτεχνες κομμώσεις με απαλούς και αόριστους κυματισμούς. Για να επιτευχθεί το κομψό αποτέλεσμα επιστρατεύονταν και τα πρόσθετα μαλλιά, τα postisches, «ξένα ή της ιδίας γυναικός».

Σε ειδικό εγχειρίδιο της εποχής, το οποίο απευθυνόταν στη «γυνή και την καλλονή της», δίνονταν πολύτιμες συμβουλές. Σύμφωνα λοιπόν με αυτές, για να διατηρήσει μια γυναίκα την ομορφιά της, έπρεπε να τηρεί βασικούς κανόνες υγιεινής και καθαριότητας, χωρίς να παραλείπει και τη χρήση «αλοιφών διά να καλλύνει και απαλύνη την επιδερμίδα της».

Όσον αφορά στην επ’ άπειρον διατήρηση της νεότητας, αν και το εγχειρίδιο επεσήμαινε ότι «αυτό είναι μωρία και να το φαντάζεται τις», φιλοξενούσε διαφήμιση του «Μυροπώλου-Κομμωτού Αθανασίου Στίνη», που διατηρούσε κατάστημα στη συμβολή των οδών Ερμού και Νίκης, από την οποία γινόταν γνωστό ότι εντός του καταστήματος «λειτουργεί νεωτάτης εφευρέσεως μηχάνημα προς εξάλειψιν των ρυτίδων»!