Τους έριχναν αλεξίπτωτα για να… αγαπήσουν τα αεροπλάνα!

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά .

Αφού ξεκίνησε η αεροπορική συγκοινωνία στην Ελλάδα το 1931, έπρεπε να προσελκυσθούν πελάτες και να πεισθούν οι Έλληνες να ταξιδεύουν πλέον με το νέο μέσον, το αεροπλάνο. Εξάλλου, διάφορα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για… διαβολικές εφευρέσεις ή επικίνδυνες πτήσεις, ή ακόμη και για μεθοδευμένες δολιοφθορές και δημιουργούσαν ένα δυσμενές κλίμα για το νέο μέσον συγκοινωνίας. Προφανώς με χρηματοδότηση της «Εταιρείας Εναερίων Μεταφορών» εκπονήθηκε επιτυχημένη διαφημιστική εκστρατεία, η οποία προκάλεσε το ενδιαφέρον των κατοίκων αλλά και αναστάτωση σε όλη την πρωτεύουσα.

Η εκστρατεία περιλάμβανε τη ρίψη εκατό μικρών κυανόλευκων αλεξίπτωτων, τα οποία στην άκρη τους είχαν δεμένα διαφημιστικά έντυπα με τα οποία παροτρυνόταν το κοινό να αγαπήσει και να ενισχύσει τις αεροπορικές συγκοινωνίες και να εγγραφεί στην «Αεροπορικήν Ενωσιν Αθηνών». Η Ένωση αυτή, που ήταν και η πρώτη Αερολέσχη της χώρας μας, με Πρόεδρο τον σπουδαίο Καθηγητή Πανεπιστημίου Δημήτριο Χόνδρο (1882-1962), είχε αναλάβει την ευθύνη για την υλοποίηση της διαφημιστικής εκστρατείας. Όσοι κατόρθωναν να αποκτήσουν το περιπόθητο αλεξίπτωτο δικαιούνταν να συμμετάσχουν στην κλήρωση που περιλάμβανε δωρεάν ταξίδια μετ’ επιστροφής στη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα, αλλά και μικρές πτήσεις πάνω από την Αθήνα. Τρεις τυχεροί θα απολάμβαναν το μεγάλο ταξίδι και οι είκοσι δύο επόμενοι τη μικρή βόλτα.

Δύο αεροσκάφη τύπου «Αβρό» απογειώθηκαν από το Τατόι και σε προκαθορισμένα σημεία, όπως οι πλατείες Συντάγματος και Ομονοίας, άρχισαν τη ρίψη των μικρών αλεξίπτωτων. Εύκολα φαντάζεται κανείς τι συνέβη στην Αθήνα λίγο πριν από τις 12 το μεσημέρι εκείνη την ημέρα, όταν χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στα συγκεκριμένα σημεία για να αποκτήσουν το περιπόθητο «αλεξιπτωτάκι». Στήθηκαν ομηρικές μάχες, ενώ δεν έλειψαν οι μικροτραυματισμοί ή τα απρόοπτα, όπως κάποια δεσποινίς που υποχρεώθηκε να ανέβει στη στέγη του σπιτιού της όπου προσγειώθηκε το μικρό αλεξίπτωτο.