Οι «πονηρές» μικρές αγγελίες
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.
Δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών οι «πονηρές» μικρές αγγελίες στις εφημερίδες. Η εμφάνισή τους χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν με την άνθιση του Τύπου άνθισαν και οι… λαχταριστές ειδοποιήσεις μέσω των εφημερίδων. «Ζητείται νέα από 16-18 ετών, ευπαρουσίαστος δια γραφείον με ικανοποιητικήν αμοιβήν» έγραφε μία αγγελία. «Ζητείται ευπαρουσίαστος οικονόμος, δι’ έν άτομον, υγιής, ει δυνατόν χήρα και άνευ υποχρεώσεων ηλικίας από 20-30 ετών» έγραφε άλλη αγγελία. Όπως αποκαλύφθηκε μετά από πολλαπλά κρούσματα που αποκάλυψε ο Τύπος πίσω από τις αγγελίες κρύβονταν «ένας κακούργος εκβιασμός ή μία ανηθικότης του χειροτέρου είδους».
Ο κύριος που ζητούσε νέα και χήρα οικονόμο, στο νου του είχε να αποκτήσει μαιτρέσσα και μάλιστα με μέτρια αμοιβή, ενώ ο άλλος που ζητούσε υπηρέτρια απλά ήθελε ερωμένη για τα παιδιά του για να μην ξεπορτίζουν επικίνδυνα. Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξαν οι έρευνες του Τμήματος Ηθών, το οποίο αποκάλυψε ότι πίσω από τις αγγελίες κρύβονταν ακόμη και δίκτυα εκμεταλλεύσεως νέων. Όπως συνέβαινε με ένα γραφείο στην οδό Σοφοκλέους, το οποίο ζητούσε επιμόνως «παιδί ευπαρουσίαστον» ή άλλη επιχείρηση στην οδό Αθηνάς που αναζητούσε διαρκώς «ευπαρουσίαστον δακτυλογράφον ή ευτραφήν νέαν».
Ο νέος φτωχόκοσμος, αγόρια και κορίτσια, που έφθαναν στην Αθήνα αναζητώντας την καλύτερη ζωή, αναζητούσαν όπως ήταν φυσικό εναγωνίως μια «δουλειά». Την ανάγκη αυτή εκμεταλλεύονταν οι επιτήδειοι δημιουργώντας ένα «εκρηκτικό» περιβάλλον στο οποίο άνθισαν τα δράματα τιμής, οι αυτοκτονίες αλλά και τα περίφημα βιτριόλια που έβλεπαν το φως σχεδόν καθημερινά. Πάντως, φαίνεται πως την πρωτοκαθεδρία διατηρούσαν οι δακτυλογράφοι, γεγονός που τροφοδότησε με υλικό δεκάδες χρονογραφήματα, ποιήματα αλλά και αρκετά χρόνια αργότερα ελληνικές ταινίες. Το φαινόμενο ανακόπηκε σημαντικά στα χρόνια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου.