Τα «νυχτοπούλια» Τζέννυ, Ίνα και Νίνα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ενώ στις ημέρες μας καταβάλλεται προσπάθεια να απελαθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες παράνομοι αλλοδαποί, το 1932 τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Υπηρεσία Ξένων και Αλλοδαπών, όπως ονομαζόταν, λειτουργούσε άψογα. Δεν υπήρχε περίπτωση να εισέλθει παρανόμως στη χώρα κάποιος και να μην συλληφθεί. Είχε όμως άλλα βάσανα. Ήταν οι περίφημες αρτίστες που ο ελληνικός λαός τις αποκαλούσε με διάφορα προσωνύμια: μπαλλαρινούλες, σαντέζες, ντιζέζες, νυχτοπούλια κ.ά. Εύρισκαν εργασία, τις περισσότερες φορές στα καλοκαιρινά νυκτερινά κέντρα του Ζαππείου.
Όταν έληγε η άδεια παραμονής τους στη χώρα, λάμβαναν την ειδοποίηση από την αρμόδια υπηρεσία πως δεν πρόκειται να ανανεωθεί, οπότε έπρεπε να φροντίσουν για τα της αποχωρήσεώς τους. Όσα μέσα κι αν χρησιμοποιούσαν, το πολύ πολύ εξασφάλιζαν την παραμονή τους για μία εβδομάδα παραπάνω. Όπως συνέβη το 1932 με τρία από τα πλέον αγαπημένα νυχτοπούλια των Αθηνών. Ήταν η Τζένυ, η οποία με τη φωνή και τα προσόντα της ξετρέλαινε στο κέντρο «Φολί ντ’ Ετέ» τους νεαρούς δανδήδες, αλλά και πασίγνωστους εύπορους Αθηναίους. Επίσης, το δίδυμο Ίνα και Νίνα (βλ. φωτό), που έκαναν το κέντρο «Όασις», όπου εμφανίζονταν ημίγυμνες και επιδίδονταν σε εκκεντρικούς χορούς, να δονείται από τα χειροκροτήματα.
Κανείς ποτέ δεν έμαθε τα επώνυμά τους, ενώ οι φωτογραφίες τους σώζονται στα αρχεία των φωτογράφων αφού αποτελούσαν από τα πλέον αγαπημένα τους θέματα. Η αστυνομία τις συνέλαβε κατά την ώρα της εργασίας τους και τις οδήγησε με συνοδεία στον σιδηροδρομικό σταθμό. Δεν είχαν κατορθώσει να βρουν κάποιον για έναν εικονικό γάμο που ήταν και ο μόνος τρόπος να παραμείνουν στη χώρα. Η απέλασή τους προκάλεσε μεγάλη θλίψη στους ξενύχτηδες της εποχής, οι οποίοι φρόντισαν να κυκλοφορήσουν και τα σχετικά αισθησιακά στιχάκια.