Ο Βενιαμίν Βωτύ και τα ιππήλατα τραμ

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ο Βενιαμίν Βωτύ, ο οποίος έμεινε αλησμόνητος στους κατοίκους της πρωτεύουσας, ανέλαβε Διευθυντής της βελγικών συμφερόντων «Εταιρείας Τροχιοδρόμων Αθηνών-Πειραιώς και Περιχώρων» το 1882 και συνέδεσε το όνομά του με την εισαγωγή της τεχνολογίας των ιππήλατων τραμ στην Αθήνα. Τα πρώτα εκείνα οχήματα ήταν ελαφρά, κλειστά τον χειμώνα με 16 θέσεις και ανοιχτά το καλοκαίρι με 20 θέσεις. Έμοιαζαν με βαγόνι τρένου και έλκονταν από τρεις ίππους που κατάγονταν συνήθως από την Μικρά Ασία. Ήταν άλογα μικρόσωμα και νευρώδη, αλλά κατάλληλα για τις οδούς της πρωτεύουσας και τα σοκάκια της και συνηθισμένα στις συχνές στάσεις.
Τα άλογα των τραμ, ζούσαν πολύ λιγότερο, γύρω στα 3 με 5 χρόνια, αντί 15 που ζουν κανονικά, λόγω των κακουχιών, της μεγάλης ταλαιπωρίας και της συνεχούς εξάντλησης. Η εμφάνιση των πρώτων μηχανοκίνητων τραμ άρχισε σταδιακά να τα απαλλάσσει και να χάνουν τη γραφικότητά τους. Το εισιτήριο κόστιζε μία δεκάρα της δραχμής (όταν το μεροκάματο ήταν περίπου στις τρεις δραχμές) και για μία απόσταση 3,5 χιλιομέτρων θα έπρεπε να ταξιδεύει γύρω στα 35 λεπτά. Οι πρώτες γραμμές ένωναν το κέντρο των Αθηνών με τα προάστια, δηλαδή τα Πατήσια, τους Αμπελοκήπους και την Κολοκυνθού και την πλατεία Ομονοίας με το Σύνταγμα, το Γκάζι και τον Κεραμεικό. Το ατμήλατο τέθηκε σε λειτουργία το 1887. Στις αρχές του 20ού αιώνα οι γραμμές αναπτύχθηκαν περισσότερο.
Ο Βωτύ υπήρξε από τις χαρακτηριστικές φιγούρες της πρωτεύουσας λόγω του πάχους, της ιδιόμορφης προφοράς και της αθυροστομίας του. Η εν γένει συμπεριφορά του προκαλούσε το κοινό αίσθημα και πολλές φορές βρέθηκε στο στόχαστρο των σατιρικών κειμένων. Ανακλήθηκε από την εταιρεία του στις Βρυξέλλες, τον Μάρτιο του 1903.