Oλυμπιακή Πρωτεύουσα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Σ’ ένα γεύμα που δόθηκε στην Πράγα το 1925 προς τιμήν του βαρόνου Πιερ ντε Κουμπερτέν, ο Γάλλος φιλέλληνας απέτισε χαιρετισμό προς «την σημαίαν της Μητρός Ελλάδος», όχι μόνον για τον αρχαίο πολιτισμό της, «αλλ’ ως κράτος πλήρες ζωής και δράσεως, άξιον αγάπης και θαυμασμού»! Ομολογούσε δημόσια ότι είχε εντυπωσιαστεί από τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες αντιδρούσαν στα μεγάλα και δύσκολα γεγονότα. Ιδιαιτέρως δε από τον τρόπο που οργάνωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 καθιερώνοντας την Αθήνα ως Ολυμπιακή Πρωτεύουσα.
Περίπου ογδόντα χρόνια αργότερα το σκηνικό επαναλήφθηκε. Η Ελλάδα οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 καταβάλλοντας υπέρογκα ποσά από το υστέρημά της. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού υιοθέτησε το εγχείρημα, δημιουργήθηκαν υποδομές, προσελκύσθηκαν τα φώτα της δημοσιότητας, διαχύθηκαν απ’ άκρου εις άκρον, σε όλη τη Γη, πανανθρώπινα μηνύματα. Ωστόσο, είναι θλιβερό το γεγονός ότι δεν απολαύσαμε τα προσδοκώμενα αγαθά λόγω της μακράς σειράς παθογενειών της πολιτικής και της κοινωνίας μας, όπως είναι οι αβλεψίες, οι παραλείψεις και οι βαριές αμέλειες.
Σε λίγες ημέρες ξεκινά το κορυφαίο αθλητικό -και όχι μόνον- γεγονός του πλανήτη• οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου. Πάνω τους θα στραφούν τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλά η Πόλη των Αθηνών δεν θα βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Γιατί; Διότι ο Ολυμπισμός, ως αξιακό σύστημα που επηρεάζει την παγκόσμια κοινότητα, δεν είναι υπόθεση μιας δράκας ανθρώπων. Πρέπει να απλώνεται παντού. Και αυτή είναι η διαφορά που έχει προκύψει. Δεν εκμεταλλευτήκαμε τις περιστάσεις. Δεν αξιοποιούμε στις δύσκολες στιγμές σημαντικά προτερήματα του λαού μας. Δεν δημιουργήσαμε νέο όνειρο. Δηλαδή απουσιάζουν τα χαρακτηριστικά που η Ελλάδα γινόταν άλλοτε αντικείμενο θαυμασμού γιατί –όπως έλεγε ο Κουμπερτέν– υπήρξε παράδειγμα «ομαδικού σπορ από απόψεως κατορθωμάτων και ηθικών δημιουργιών, εγκαρτερήσεως κατά της δυστυχίας και ταχίστης εξορμήσεως προς νέαν δράσιν και καλλίτερον μέλλον»!
Οργάνωση και αποφασιστικότητα. Η ιστορική μοναδικότητα των Αθηνών μάς επιβάλλει να τη θέσουμε στο επίκεντρο των εξελίξεων. Μας δίνει «όπλα» να αντιδράσουμε. Να διεκδικήσουμε την ηθική αξία που της αντιστοιχεί, αλλά δεν της αποδίδεται με δική μας υπαιτιότητα. Η αξιοποίηση των επενδύσεων που έχουν γίνει είναι θέμα πρώτης προτεραιότητας. Το ίδιο και η προβολή των τοπόσημων που συγκινούν όλο τον κόσμο (Ζάππειο, Στάδιο, Μαραθώνας, Ολυμπία κ.ά.). Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Στις δυσκολίες και την ολοένα αυξανόμενη μιζέρια ας αντιτάξουμε το μεράκι και τη δημιουργία ως «ομαδικό σπορ».