Οι Οθέλλοι του Γκαζοχωριού

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Τα αιματηρά ερωτικά δράματα συνέβαιναν συνήθως στις λαϊκές συνοικίες. Οι έρωτες του λαού ανέκαθεν ήταν δυνατοί διότι οι άνθρωποι του λαού αγαπούσαν πάντοτε με πάθος και ειλικρίνεια. Τα περισσότερα ερωτικά εγκλήματα σημειώνονταν προπολεμικά στην περιοχή του Γκαζοχωριού. Ιστορίες σχεδόν πανομοιότυπες με πρωταγωνιστές παλικάρια της εργασίας και του καθημερινού μόχθου και κόρες αγνές.
Όταν τα πρώτα, δηλαδή τα παλικάρια, διαπίστωναν πως οι κόρες δεν ήταν τόσο αγνές όσο φαντάζονταν ή τολμούσαν να λοξοκοιτάξουν κάποιον βλάμη ή άλλο παλικάρι, τότε γεννιόταν το δράμα. Αλλά η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο μετά την εγκατάσταση των προσφύγων και του «Συνοικισμού Γκαζοχωριού» που δημιουργήθηκε εκεί που σήμερα απλώνεται ο ευρύς κοινόχρηστος χώρος, στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Ερμού, απέναντι από το Γκάζι. Τα ερωτικά δράματα και οι φόνοι ήταν πλέον καθημερινό φαινόμενο, στην άλλη πλευρά του Γκαζιού προς τον Βοτανικό εγκαταστάθηκαν κακόφημα μαγαζιά και γρήγορα έκανε την εμφάνισή του και ο απαραίτητος Αστυνομικός Σταθμός δια την τήρησιν της τάξεως.
Όμως φαίνεται πως τον Μάϊο 1932 τα μάτια μιας δεκαοχτάχρονης Κατίνας δεν είχαν ξετρελάνει μόνον τον εικοσάχρονο ορειχαλκουργό Αριστείδη, ο οποίος από το πρωί μέχρι το βράδυ κολυμπούσε στον ιδρώτα και λύγιζε πάνω στο αμόνι σφυροκοπώντας τον μπρούτζο. Είχαν ξεσηκώσει και τον πόθο πολλών ακόμη παλικαριών της περιοχής ώστε να σημειωθεί σύρραξη με δύο βαριά και δεκατέσσερις ελαφρύτερα τραυματισμένους! Μια φωτογραφία που βρήκε ο Αριστείδης στο πορτοφόλι της Κατίνας ήταν έναυσμα. Ο πατέρας και τ’ αδέλφια της κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις, τις οποίες και εκείνοι αναζήτησαν στο πρόσωπο της φωτογραφίας που εργαζόταν στην παρακείμενη λαχαναγορά. Πάντως, στο νοσοκομείο με τραύματα από σφαίρες βρέθηκαν ο Αριστείδης και η Κατίνα, οι οποίοι μετά την περιπέτειά τους παντρεύτηκαν!