Τα παρκόμετρα έχουν τη δική τους ιστορία
Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς
Ρίχνοντας στις σχισμές τους ξυραφάκια, τσίχλες και διάφορα μεταλλικά ή ξύλινα αντικείμενα υποδεχόντουσαν οι Αθηναίοι τα πρώτα παρκόμετρα, τα οποία τοποθετήθηκαν στην πόλη! Πότε; Τον Μάρτιο του 1968, όταν τα πρώτα δοκιμαστικά παρκόμετρα τοποθετήθηκαν στην πλατεία Κοτζιά. Δέκα χρόνια νωρίτερα, το 1958, η Τροχαία είχε προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα της σταθμεύσεως των αυτοκινήτων στις οδούς και τις πλατείες εισάγοντας σύστημα σταθμεύσεως, το οποίο μάλλον απέτυχε. Ήταν ο περίφημος «ωρολογιακός δίσκος σταθμεύσεως», τον οποίο προμηθεύονταν οι οδηγοί από τα αστυνομικά τμήματα και τον τοποθετούσαν στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Σημείωναν δε επ’ αυτού το χρόνο στάθμευσής τους ώστε να είναι δυνατός ο έλεγχος από τα αστυνομικά όργανα.
Έπειτα από συζητήσεις που κράτησαν τέσσερα χρόνια, το 1968 πλέον, τοποθετούνται τα πρώτα 46 δοκιμαστικά παρκόμετρα στις δύο πλευρές της πλατείας Κοτζιά. Η επιτυχημένη δοκιμαστική περίοδος τροφοδότησε σενάρια, συζητήσεις και αντιδράσεις. Τα φιλόδοξα σχέδια ήθελαν να απαγορεύεται η στάθμευση και να τοποθετούνται παρκόμετρα σε εξήντα οδούς και τρεις πλατείες. Εν τω μεταξύ ο Δήμος Αθηναίων πρότεινε να δημιουργηθούν νέοι χώροι προσωρινής σταθμεύσεως με παρκόμετρα ενώ η Τροχαία επέμενε ότι έπρεπε να τοποθετηθούν σε νευραλγικά και κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας.
Τελικά στα μέσα 1969 τοποθετήθηκαν τετρακόσια παρκόμετρα στις πλατείες Κλαυθμώνος, Μητροπόλεως και Κοτζιά, καθώς και σε μία εσοχή που δημιουργήθηκε επί τούτου στην οδό Εμμ. Μπενάκη. Το κόστος ήταν πέντε δραχμές για μία και δέκα δραχμές για δύο ώρες. Στη Μεταπολίτευση το συγκεκριμένο σύστημα στάθμευσης βρέθηκε στο επίκεντρο των συζητήσεων, με τις νέες δημοτικές αρχές να κατηγορούν τις προηγούμενες για «κακοδιαχείριση» στα παρκόμετρα, τα οποία συνέχισαν τη λειτουργία τους με δέκα δραχμές για να αυξηθεί το κόστος στο διπλάσιο, δηλαδή σε είκοσι δραχμές, το 1980.