Νικόλαος Βότσης: Ο τελευταίος Έλληνας μπουρλοτιέρης

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Τον Σεπτέμβριο 1931 έφυγε από τη ζωή, απλά και σεμνά όπως έζησε, ο ανώτερος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και Ύπατος Αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη Νικόλας Βότσης. Ανιψιός και δισέγγονος της οικογένειας Κουντουριώτη, γεννήθηκε στην Ύδρα το 1877 και στα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων πέτυχε το ακατόρθωτο. Βύθισε μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την τουρκική ναυαρχίδα «Φετίχ Μπουλέντ», εμψυχώνοντας τις ελληνικές δυνάμεις και στέλνοντας το σύνθημα απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το ιστορικό παρασκήνιο της ενέργειάς του. Με δική του πρωτοβουλία απευθύνθηκε στην ηγεσία του Ελληνικού Στρατού και ζήτησε να του επιτραπεί να εισπλεύσει σε ένα από τα τρία λιμάνια που βρίσκονταν τουρκικά θωρηκτά, ώστε αφενός να πλήξει την αξιοπιστία των Τουρκικών δυνάμεων και αφετέρου να εμψυχώσει τις ελληνικές δυνάμεις ενόψει των μεγάλων αναμετρήσεων. Στο σχετικό τηλεγράφημα έγραφε πως «εις περίπτωσιν αποτυχίας το ναυτικόν δεν θα ζημιωθή πολύ. Εις περίπτωσιν όμως επιτυχίας η επί του ηθικού των Τούρκων επίδρασις θα είναι μεγάλη»!

Χωρίς να περιμένει απάντηση ετοίμασε το σχέδιό του και κάλεσε ιερέα να ευλογήσει το σκάφος και το πλήρωμα. Όταν ξεκίνησαν οι πρώτες ναυτικές εμπλοκές, ο Βότσης και το πλήρωμα του «Τορπιλοβόλου 11» γλίστρησαν κυριολεκτικά
στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ξεπερνώντας τη ναρκοθετημένη περιοχή. «Για το Χριστό πολεμάμε και ο Θεός είναι μαζί μας», είπε στο πλήρωμά του και στις 18 Οκτωβρίου 1912, έριξαν τρεις τορπίλες στην 3.000 τόνων τουρκική ναυαρχίδα, η οποία βυθίστηκε αύτανδρη. Το σύνθημα δόθηκε, οι πανηγυρισμοί υπήρξαν ξέφρενοι, οι εντυπώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τις μεγάλες στιγμές που ακολούθησαν.

Ο τελευταίος μπουρλοτιέρης Νικόλαος Βότσης κυβέρνησε αργότερα τα θωρηκτά «Κιλκίς» και «Λήμνος», διετέλεσε Ύπατος Αρμοστής στην Κωνσταντινούπολη (1921-22) και αποστρατεύτηκε μετά από αίτησή του το 1922. Έφυγε ήσυχα όπως έζησε σε κλινική των Παρισίων.