H ιστορική «Σόνια» επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας και το καμπαρέ «Χόλλιγουντ»

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά

Πολλοί από τους νεότερους Αμπελοκηπιώτες -και όχι μόνον- θα θυμούνται τη «Σόνια» της λεωφόρου Αλεξάνδρας, που είχε γεννηθεί στην περιοχή ως παραδοσιακό καφενείο τη δεκαετία του 1930 και έσβησε άδοξα στις μέρες μας. Ο ιδιοκτήτης ονομαζόταν Πάμπουρας και κατόρθωνε επί δεκαετίες ολόκληρες να συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη κίνηση, ιδιαίτερα δε ανθρώπους της τέχνης. Το μόνο που απέμεινε να θυμίζει εκείνο το αθηναϊκό στέκι είναι η «Στάση Σόνια», όπως ονομάζεται η στάση του λεωφορείου που βρίσκεται μπροστά από το παλαιό κατάστημα.
Αλλά ήταν ατέλειωτα τα κέντρα και τα καφενεία στην πανέμορφη εκείνη λεωφόρο που συνδέει την Πατησίων με την Κηφισίας. Υπήρχαν το «Εθνικόν», ιδιοκτησίας Ζάγκου και Αντωνόπουλου, το «Πάνθεον» των Καρατζόπουλου και Κριεκούκη, το «Μικράκι» του Οικονόμου, το μαγαζί του Σιμόπουλου και παρακάτω το ζυθεστιατόριο «Εύηνον» των Μαρούκα και Πάνου, το «Καφενείον» των Τηνίων κ.ά.
Θα πρέπει όμως στην ιστορία να παραδοθούν και οι πέντε θερινοί κινηματογράφοι της λεωφόρου Αλεξάνδρας, οι οποίοι έκαναν «χρυσές» δουλειές συγκεντρώνοντας τους λάτρεις της οθόνης, σε εποχές με ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα για τα μεσαία και μικρότερα βαλάντια. Και μόνον της μεγάλης οθόνης αφού η μικρή θα αργούσε ακόμη μερικές δεκαετίες. Ήταν λοιπόν το «Σινέ Νιρβάνα», το «Βερντέν», το «Λουξ», τα «Παναθήναια» και το «Σινέ Νινόν».
Μετά τη «νοικοκυρεμένη» διασκέδαση, για όσους ήθελαν να συνεχίσουν υπήρχαν επιλογές. Κυρίως το καμπαρέ «Σαντάν», το οποίο παλαιότερα είχε χρησιμοποιήσει και την εντυπωσιακή ονομασία «Χόλλιγουντ»! Εκεί κατέφευγαν όσοι επιθυμούσαν να είναι μακρά η νύχτα και να εξυπηρετηθούν από τον… γλυκομίλητο μετρ Μήτσο και τον αγνό Αγαθοκλή. Εκεί συνήθως κατέληγαν και όσοι φαντάροι στρατωνίζονταν στου Γουδή. Ξεχύνονταν στη λεωφόρο μόλις έπαιρναν άδεια, δίνοντας με το χακί τους μια ξεχωριστή νότα στην κίνηση της περιοχής.